Studenten

Studenten

Mijn studenten hier in Burlington, Vermont, zijn aardig en vriendelijk, maar ik weet nog steeds niet zeker waarom ze mijn cursus Holocaust in the Netherlands hebben gevolgd. Voor sommigen is er een verre Nederlandse achtergrond (‘de broer van mijn grootvader zat in het verzet’), Anne Frank is bij iedereen bekend en voor anderen was een leukere cursus al volgeboekt. Dertien keer  twee uur en drie kwartier zo’n 20 studenten bezighouden, liefst op wetenschappelijk niveau, blijft natuurlijk lastig. Ik heb ze aan het begin voorspeld dat ze aan het eind meer over Nederland en de Holocaust zouden weten dan de gemiddelde Nederlander en dat leek hen wel wat. Van de 400 jaar Nederlandse geschiedenis die ik in vogelvlucht behandelde, bleef alleen de verzuiling echt beklijven. Ik heb daar wellicht iets te veel over gesproken, want bij het tentamen halverwege de cursus waren er toch een aantal die de verzuiling als hoofdschuldige aanwezen voor het grote aantal Joodse slachtoffers in Nederland. Ze proberen vooral veel informatie op internet te vinden, terwijl ik toch meer dan 70 Engelstalige artikelen voor hen op de bibliotheek-website had laten plaatsen.

Films kijken is altijd leuk en voor een visueel ingestelde generatie ook een must, maar dat je een film(fragment) ook critisch kunt analyseren, was voor velen toch nieuw.
In het laatste tentamen dat ze moeten maken, heb ik een vraag opgenomen over overeenkomsten en verschillen tussen de film De Aanslag en The Hiding (over de diep christelijke verzetsstrijdster Corrie ten Boom). Benieuwd wat ze ervan maken én van hun evaluatie over mij; een verplicht en zeer nuttig onderdeel van een cursus. Ik zal er eerlijk over berichten.

Dynasty

Dynasty

In een land, dat gegrondvest is op het verwerpen van gekroonde hoofden en erfopvolging, is de aandacht voor dynastieen opmerkelijk. Natuurlijk burgerlijke dynastieen, maar het veelvuldig gebruik van romeinse cijfers achter een naam lijkt natuurlijk op vorstelijke nummering als Willem I, Willem II etc. Het gaat dan vooral om tyconen in het bedrijfsleven, die zo graag de familiecontinuiteit aangeven. Maar het is net zo opmerkelijk dat politici ook altijd trots zijn op hun vader, grootvader, moeder, broer, of welk familielid dan ook, die ook politicus was. In een land, waar het aantal gekozen functionarissen overweldigend is, mag dat bijzonder heten. Je stemt op iemand vanwege diens kwaliteiten en niet welke politieke rol een familielid heeft gespeeld, zou je zeggen. Maar niets is minder waar en je ziet het van hoog tot laag. Niet zo lang geleden nog vader en zoon Bush als 41^e en 43^e  president van de USA en een broer van jr. was gouverneur van Florida. Vader en zoon Daley waren samen meer dan veertig jaar gekozen burgemeester van Chicago en zo kun je nog wel honderden of duizenden voorbeelden geven. Het echtpaar Clinton is een mooi recent voorbeeld, maar de familie Kennedy spant natuurlijk de kroon. Dodelijke schietpartijen leken een einde te maken aan de machtigste politieke familie in de USA, maar bij de laatste conventie van de Democratische Partij waren meer Kennedies aanwezig dan leden van het Oranjehuis op Koninginnedag.

Eten in Vermont

Eten in Vermont

Hier in de New-England staat Vermont wordt veel aandacht besteed aan eten, met in veel plaatsen goede restaurants en lokale boerenmarkten, waar de Amsterdamse boerenmarkt op de Noordermarkt een puntje aan kan zuigen. Natuurlijk is dit super de luxe mooie gezonde voedsel voor maar weinigen weggelegd; met wat je voor een klein tasje boerenmarktboodschappen betaalt, kun je een flinke winkelwagen in de lokale supermarkt volladen. Veel  diepvries en blik en weinig verse groente; goedkoop, maar niet erg gezond.  

Ogenschijnlijk worden er met name veel hamburgers gegeten, heel veel hamburgers en ketens als McDonald en Burger King bevestigen dat beeld. Een hamburger hoort bij een Amerikaan als een cowboy bij het Amerikaanse landschap, een cowboy die koeien opdrijft; de koeien waar de hamburgers van worden gemaakt.
Maar de hamburger wordt bedreigd en wel door de pizza! Daar zijn een aantal redenen voor. Ten eerste kun je met een hamburger niet zoveel doen; je kunt het los eten, tussen een broodje stoppen en er een paar zaken bij doen zoals blaadjes sla, bacon en kaas, en ernaast frietjes. Een pizza kun je vierkant, rond, groot of klein maken en er werkelijk van alles op doen, behalve soep of ijs. Het belangrijkste voordeel is evenwel de doggy bag; heb je ooit iemand met een ingepakte halve hamburger een restaurant zien verlaten? Dat gebeurt met de pizza wel; je krijgt naast je bord al bijna een stuk aluminiumfolie om de pizzaresten in te pakken. En dat is in deze zware economische tijden mooi meegnomen.